Acmella oleracea czyli znieczulik wywodzi się z tropikalnych regionów Afryki i Ameryki Południowej.
W Ameryce Południowej jest lokalnym przysmakiem i surowcem powszechnie stosowanym w ziołolecznictwie.
Jest całoroczną byliną o stożkowatych, żółtych lub żółto-czerwonych, bezwonnych, główkowatych kwiatach, rośnie do 60 cm.
Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, ale na żyznej, wilgotnej glebie; powinna być osłonięta od wiatru.
Liście acmelli są jadalne. A w kuchni Ameryki Południowej stosowana jest jako przyprawa do sałatek i sosów. Ma lekko ostry, pieprzny posmak. Wzmaga produkcję śliny i powoduje lekkie, krótkotrwałe odrętwienie w jamie ustnej. Poprawia apetyt i przeciwdziała nadmiernej suchości w ustach.
Roślina od dawna w medycynie ludowej wykorzystywana była jako środek o działaniu miejscowo silnie znieczulającym, szczególnie często w przypadku bólów zębów. W wyciągu pozyskiwanym z liści i kwiatów zawarty jest spilantol, który wykazuje mocne działanie przeciwbólowe.
Ma właściwości antyseptyczne i przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze.
Używam jej do wytwarzania maści przeciwbólowych w różnym zastosowaniu (bóle kręgosłupa, stawów, bóle wędrujące w boreliozie, bóle mięśni i nerwobóle) oraz do wyrobu oleju przeciwbólowego do masażu. Macerat olejowy z acmelli dodaję też do maści na ukąszenia owadów.
Pobudza i wzmacnia układ odpornościowy. Można ją też stosować jako płukankę na zapalenia dziąseł, ból gardła, do przemywania i oczyszczania ran.
Wyciąg ze znieczulika ma właściwości przeciwzmarszczkowe i ujędrniające. Stymuluje komórki skóry do produkcji kolagenu, działa rozluźniająco na mięśnie mimiczne, dzięki czemu wygładza zmarszczki.
Oczywiście można ją także stosować wewnętrznie jako środek przeciwbólowy, gojący, pobudzający trawienie.
